13/12: Weekendje Dusseldorf en mooie kansen

Afgelopen vrijdag leverde ik éindelijk mijn onderzoek in (naar het creëren van betrokkenheid in gezondheidscampagnes) en kon ik daarna genieten van een lekker kopje thee met mijn vriendinnetjes in mijn 'stamkroeg'. Om half twaalf reed ik door naar mijn vriendje, waarna ik nog even met hem de kroeg indook. De dag erna vroeg op, want het was tijd voor een weekendje burgerlijk doen en een bezoekje brengen aan de Duitse kerstmarkten!

Heel fijn om eventjes samen weg te zijn! Een kleine sfeerimpressie (nee ik ben geen goede fotograaf, en ja, je kunt erop klikken):

En in woorden: Gluhwijn, gluhwijn, gluhwijn, warme chocomelk, wafels, heel erg veel kitsch. Maar ook lekker winkelen, fijn douchen, Duits cabaret kijken, sight seeing Dusseldorf Airport wegens een niet werkende TomTom en vooral heel veel liefde!

Daarnaast komen er de laatste tijd steeds meer leuke en mooie kansen op mijn pad. Ik ben klaar om te laten zien wat ik kan en te ontdekken wat ik wil! Hierover later meer!

Komende week staat in het teken van leren voor het laatste tentamen van mijn schakelprogramma (en dus spanning om toegelaten te worden tot de master die ik graag wil doen). De laatste loodjes dus! Verder ben ik in de weer met kerstcadeautjes. Voor mijn vriendje heb ik bijvoorbeeld deze foto (clickable) in groot formaat af laten drukken en in een mooi lijstje gedaan. Ik hou ervan om creatief bezig te zijn met cadeautjes. Helaas helpt dat niet echt mee om mijn prioriteiten op orde te stellen...

Doen jullie aan cadeautjes met kerst?

07/12: Een klein dipje

Al meer dan vijf jaar ben ik chronisch ziek. Om even een context te schetsen voor jullie: ik heb al die tijd continu hoofdpijn, regelmatig migraine. Eigenlijk moet ik mijn hele schema daarop aanpassen. Als ik een dag naar de stad ben geweest, moet ik daarna kunnen uitslapen of in ieder geval even een paar uurtjes rustig aan kunnen doen om weer een beetje bij te trekken. Naar ruig veel feestjes kan ik niet, chillen op de bank verkies ik daarom vaak boven de feestjes.

Afgelopen week was op z'n zachtst gezegd niet mijn lievelingsweek. Ik zat enorm in een dip en ik kon er niet zo gemakkelijk uitkomen deze keer. Meestal ga ik er erg goed mee om (vind ik zelf), maar nu lukte het eventjes niet meer. Mijn moeder zag dit en erg lief, ze probeert mee een 'oplossing' te vinden. Echt vertrouwen in mijn lichaam heb ik niet meer, nadat ik vanaf mijn elfde jaar erg regelmatig (lees: zeker eens in de twee weken) een hyperventilatieaanval kreeg, zomaar uit het niets. Dit heeft geduurd tot mijn achttiende, en nu heb ik het gelukkig nog maar af en toe zo benauwd. Daarna kwam dus die hoofdpijn, en het rare is, je leert ermee leven, maar je voelt het elke seconde.

Na bezoekjes aan het ziekenhuis (neuroloog, cardioloog, internist), specialisten (cesartherapie, haptonomie, fysiotherapie, voetreflexmassages, osteopathie, zélfs een paragnost), en nog meer andere dingen (stoppen met de pil, afkicken van de pijnstillers, mijn ogen testen en een bril) ben ik de behandelingen wel een beetje beu. Het wordt steeds minder concreet, als ik zelfs naar een paragnost ga (en ja, ik ben hier nogal sceptisch over!)...

Ik hoop op een oplossing, en ik ben heus niet altijd zo pessimistisch! De meeste mensen in mijn omgeving zijn het min of meer al vergeten, omdat ze nooit wat aan mij merken. En gelukkig maar, want dat wil ik ook niet! Ik wil gewoon leven en doorgaan met wat ik graag doe!

(En om dat doel te bereiken heb ik me op dit moment opgesloten in mijn kamer met een enorm onderzoek dat ik nog moet afmaken. Hoe campagnemakers meer betrokkenheid creeren (ik krijg de puntjes er even niet op) bij de ontvangers. En dan specifiek gericht op gezondheidscampagnes. En als dat af is: Weekendje Duitsland met vriendjelief! En verdiend ook!)

29/11: Als puzzelstukjes op hun plaats vallen...

Alweer twee maanden studeer ik in Amsterdam. Nieuwe opleiding, nieuwe mensen. Elke dag heb ik steeds meer het gevoel dat ik op mijn plek ben. Elke dag weet ik meer wat ik wil, en ik krijg steeds meer zin in het échte leven, met werk en verantwoordelijkheden.

Pas als je achter je kijkt, zie je wat je eigenlijk allemaal bereikt hebt. Vandaag kreeg ik ineens zoveel zin om mijn cv op te bouwen en ervaring op te doen, dat ik er eigenlijk niet langer mee wil en kan wachten. Helaas ga ik het vanaf januari heel druk krijgen, dan ga ik namelijk stage lopen bij Theaters Tilburg op de afdeling publiciteit. Ik hoop nog wat projectjes ernaast te kunnen doen, lijkt me fantastisch! Dat is ook precies de reden waarom ik weer met bloggen ben begonnen. Al jaren gaat mijn blogcarrière een beetje op en af, maar nu heb ik het gevoel dat ik zelf het leven weer een beetje in de hand heb, wat het bloggen voor mij een stuk leuker maakt! Goed voornemen 2012 #1: meer schrijven dus!

Langzaam valt alles dan toch op zijn plek en realiseer ik me dat dit wel het leven is dat ik graag wil hebben.. Wat is het toch fijn!