Pagina's

7 december 2011

07/12: Een klein dipje

Al meer dan vijf jaar ben ik chronisch ziek. Om even een context te schetsen voor jullie: ik heb al die tijd continu hoofdpijn, regelmatig migraine. Eigenlijk moet ik mijn hele schema daarop aanpassen. Als ik een dag naar de stad ben geweest, moet ik daarna kunnen uitslapen of in ieder geval even een paar uurtjes rustig aan kunnen doen om weer een beetje bij te trekken. Naar ruig veel feestjes kan ik niet, chillen op de bank verkies ik daarom vaak boven de feestjes.

Afgelopen week was op z'n zachtst gezegd niet mijn lievelingsweek. Ik zat enorm in een dip en ik kon er niet zo gemakkelijk uitkomen deze keer. Meestal ga ik er erg goed mee om (vind ik zelf), maar nu lukte het eventjes niet meer. Mijn moeder zag dit en erg lief, ze probeert mee een 'oplossing' te vinden. Echt vertrouwen in mijn lichaam heb ik niet meer, nadat ik vanaf mijn elfde jaar erg regelmatig (lees: zeker eens in de twee weken) een hyperventilatieaanval kreeg, zomaar uit het niets. Dit heeft geduurd tot mijn achttiende, en nu heb ik het gelukkig nog maar af en toe zo benauwd. Daarna kwam dus die hoofdpijn, en het rare is, je leert ermee leven, maar je voelt het elke seconde.

Na bezoekjes aan het ziekenhuis (neuroloog, cardioloog, internist), specialisten (cesartherapie, haptonomie, fysiotherapie, voetreflexmassages, osteopathie, zélfs een paragnost), en nog meer andere dingen (stoppen met de pil, afkicken van de pijnstillers, mijn ogen testen en een bril) ben ik de behandelingen wel een beetje beu. Het wordt steeds minder concreet, als ik zelfs naar een paragnost ga (en ja, ik ben hier nogal sceptisch over!)...

Ik hoop op een oplossing, en ik ben heus niet altijd zo pessimistisch! De meeste mensen in mijn omgeving zijn het min of meer al vergeten, omdat ze nooit wat aan mij merken. En gelukkig maar, want dat wil ik ook niet! Ik wil gewoon leven en doorgaan met wat ik graag doe!

(En om dat doel te bereiken heb ik me op dit moment opgesloten in mijn kamer met een enorm onderzoek dat ik nog moet afmaken. Hoe campagnemakers meer betrokkenheid creeren (ik krijg de puntjes er even niet op) bij de ontvangers. En dan specifiek gericht op gezondheidscampagnes. En als dat af is: Weekendje Duitsland met vriendjelief! En verdiend ook!)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten